Tarih: 03.06.2012 | Kategori:
Toplumsal Haberler
3 sevdalı yürek işçi sınıfının bağrında yaşıyor
3 Haziran 1963'te kaybettik Nâzım Usta'yı. 2 Haziran 1970'de Orhan Kemal ve 2 Haziran 1991'de ise Ahmed Arif gitti aramızdan. Türkiye işçi sınıfının güneşli dünyayı kuracağına inançla mücadele eden, kalemlerini patronların değil işçinin, emekçinin tarafında oynatan, 3 sevdalı yüreği, 3 komünist yazarı aldı bizden Haziran ayı. Onun için yanıktır türkülerimiz bu vakitte "Haziran'da ölmek zor". Biz, İlerici Gençlere umut aşılayan, parayla satılmış sanat müsveddelerine karşı emekten, emekçiden yana sanatın nasıl yapılacağını bizlere öğreten ustalarımız bugün bizlerin mücadelesinde, işçi sınıfının bağrında yaşıyor.3 yiğit yürek işçisi, namus işçisi
Şiirleri, öyküleriyle kuşanıyor dillerimiz. Dudaklarımız bir "Uy Havar" çekip anıyor bu yiğit namus işçilerini, yürek işçilerini. Kapitalizmin en azılı çağını yaşadığımız bu çağda, ırkçılığın, gericiliğin at başı koştuğu ülkemizde karanlıkları yara yara çıkıyoruz, rüzgarları en serin uçurumları en derin havaları en ışıklı sıra dağlara. derleyip dürmeden bayrakları, safları sıklaştırıp, kitaplarımız, türkülerimiz, bayraklarımızla meydanları zaptediyoruz.
Yitirdiklerimizi kuru sözlerle değil, dövüşerek anıyoruz. Enerji-Sen emekçisinin, Hava-İş emekçisinin direniş alanlarında anıyoruz 3 sevdalı komünisti. Kadınların analığına, kızlığına, vücudunun her noktasına elini uzatma cüretini gösteren, işçiye, öğrenciye, memura, emekliye bin bir baskıyı hak gören, cinayetlerini yeni cinayetlerle örtmeye çalışan egemenlere karşı tanklara, polis copuna, biber gazına, gözaltına ve baskının bincesine karşı alanlarda anıyoruz. Ve bizim de kalbimiz önümüze dizilen demirlere, iman tahtamız üstüne yapılan baskıya rağmen en uzakta ki yıldızla beraber çarpıyor.
Angina Pektoris
angina pektoris
yarısı burdaysa kalbimin
yarısı çin'dedir, doktor.
sarınehre doğru akan
ordunun içindedir.
sonra, her şafak vakti, doktor,
her şafak vakti kalbim
yunanistan'da kurşuna diziliyor.
sonra, bizim burda mahkûmlar uykuya varıp
revirden el ayak çekilince
kalbim çamlıca'da bir harap konaktadır
her gece,
doktor.
sonra, şu on yıldan bu yana
benim, fakir milletime ikrâm edebildiğim
bir tek elmam var elimde, doktor,
bir kırmızı elma:
kalbim...
ne arteryo skleroz, ne nikotin, ne hapis,
işte bu yüzden, doktorcuğum, bu yüzden
bende bu angina pektoris...
bakıyorum geceye demirlerden
ve iman tahtamın üstündeki baskıya rağmen
kalbim en uzak yıldızla birlikte çarpıyor...
Nâzım Hikmet Ran
