Özellikle milliyetçi dalganın bu denli yükseldiği günümüz koşullarında, hayatı soldan değerlendiren filmlerin önemi çok büyük. Tabi katkısı da. Filmde devrimcilerin hayatlarına dem vurulması güzel elbette. Ancak dikkatleri çeken büyük bir şey daha var. Daha doğrusu aklımıza takılan sorular... Elbette Çağan Irmak’ın yaptığı bu filmden çok şey beklemiyorduk. Filmin daha ilk dakikalarında verilen, 12 Eylül faşist darbesi’nin yaraları var elbette.Ama filmde 12 eylül gecesi karısını yitiren “Sadık” karakteri (Fikret Kuşkan) oğluna verdiği Deniz isminden başka hayatının hiçbir yerinde sola yer vermiyor. 1980 koşullarında bir devrimcinin bir gazetede köşe yazarı olması hiç de azımsanacak bir görev değil. Hepimiz biliriz, Türkiye’de sol hareketin daraldığı yada geniş kitleleri kucakladığı anlar olmuştur. Ancak, solun bu günlere, bizlere ulaşmasındaki en büyük neden Türkiye’de hiç tükenmemesi, birilerinin hala aynı inançla mücadeleyi bu güne taşımasıdır.  Ama filmde çizilen solcu karakteri, yılgın her şeyden bezmiş, yalnızlaşmış bir görüntü çiziyor. 80’li yılların devrimciler açısından ne kadar zor ve sıkıntılı geçtiğini biliyoruz. Ancak bu dönemde komünistlerin birbirlerini daha güçlü bağlarla kolladığını, bir örgütün kişilere, yada kişilerin örgütlerine ulaşma adına çabaları da hiç de öyle azımsanacak çabalar değil.

Ancak solun yönlendirdiği filmde bir örgütün eksikliği sanıyoruz en büyük gaf olmuş. Son zamanlarda deyim yerindeyse, dizilere serpiştirilen solcu karakterlerde de en çok göze çarpan özellik tek başlarına kalmış olmaları. Ancak işin özünde her profilde seyirciye ulaşmak en önemli amaç gibi görünüyor. Bu durum birçoklarına gayet sevimli görünebilir ancak, bize hiç de öyle gelmiyor. Yapılan filmlerde komünistlerin birbirlerine olan bağlılıkları, paylaşımları, yardımseverlikleri, en önemlisi de bir örgütü ayakta tutma, mücadeleyi ne pahasına olursa olsun sonuna kadar götürme gayretlerinden eser olmadığı aşikar. Şayet o dönemde her devrimci “Sadık” karakterinin yaptığını yapsaydı, herhalde bu güne kalan sadece üç beş anı veya dört beş kitap olurdu. Birde ismi Deniz olan ama mücadelede yeri olamayan yirmi-yirmi beş yaşında gençler…